-
Nabożeństwo Majowe (3) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza
Chrystus kochał i cierpienia nasze przyjął na siebie, my nie kochamy i dlatego cierpień Chrystusa nie chcemy przenieść na siebie; a sądząc że kochać i cierpieć doskonale umiemy, sami siebie tylko łudzimy, kochamy i cierpiemy tak, jak się nam cierpieć i kochać podoba, a nie tak jak nas Bóg nauczył więcej
-
Nabożeństwo Majowe (2) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza
Boże coś mi dał matkę, a ona Ciebie mi dała; — Tyś mnie nauczył, jak ją kochać i szanować, ona mnie nauczyła jak Ciebie wielbić i błogosławić! — Jakże Tobie, jakże jej wywdzięczyć się wydołam? więcej
-
Nabożeństwo Majowe (1) – Z rękopisów O. Karola Antoniewicza
Wierzymy nie to, co Bóg chce abyśmy wierzyli, ale to, co my sami chcemy; wierzymy nie wtedy, kiedy Bóg chce, ale wtedy, kiedy sami chcemy — nie tak jak Bóg chce, ale tak jak my chcemy! Nie chcemy przyjmować wiary z rąk Boskich, ale sami ją sobie dajemy i tworzymy; wiarę Boską zmieniliśmy na wiarę… więcej
-
O miłości do Boga w praktyce Cz.2 – O zasadach w miłości czynnej
Pierwszą zasadą jest, aby nigdy nie sądzić Boskiego względem nas postępowania. Oddawszy się raz Bogu, przyjęliśmy zarazem na siebie ten obowiązek, wobec nieskończonego Majestatu Boskiego, aby nie badać Jego zamiarów, nie zastanawiać się i nie zgłębiać przyczyn i powodów , dlaczego w ten a nie w inny sposób, Bóg te zamiary Swoje względem nas przeprowadza. więcej
-
O miłości do Boga w praktyce Cz.1
Wielu bowiem chrześcijan, w gruncie pobożnych, nie ma jednak prawdziwej, skutecznej i gruntownej podstawy do otrzymania tej łaski. Pragną oni w prawdzie oddać się Bogu, lecz jednocześnie, bezwiednie niemal zatrzymują pewne wyjątki i zastrzeżenia dla siebie; chcą należeć do Boga i do siebie zarazem ; iść za natchnieniem łaski i w pewnej mierze podlegać naturze.… więcej
-
Jak kochać Jezusa (8) – Pragnąć tylko woli Pana (Św. A.M. Liguori)
Zamierzamy sobie szczerze służyć Bogu, lecz chcielibyśmy to spełniać w obowiązku, w miejscu, obok osób i wśród okoliczności, jakie sobie sami obierzemy, a więc miłych nam i odpowiadających naszemu upodobaniu; w przeciwnym rązie albo odstępujemy od przedsięwziętego dzieła, albo je niedbale i ze wstrętem spełniamy. Tym sposobem nie nabędziemy świętej swobody ducha, bo się nie… więcej
-
Herezje próbą wierności Bogu
Herezja jest rzecz niebezpieczna, ale bardzo użyteczna. Niebezpieczna, bo wielu zwodzi i o zgubę przyprawia; użyteczna, bo doświadcza wiernych i od niewiernych oddziela. Kto by szemrał na niebezpieczeństwo próby, musiałby szemrać i na nagrodę za szczęśliwe wyjście z próby. Spoczynku nie ma, jeśli trud nie poprzedzi; podobnie i w rzeczach duchownych: jeślibyśmy nie byli doświadczeni,… więcej
-
„Nie mam litości nad duszą moją” – O ohydnej złości grzechu
Jam od stóp do głów okryty śmiertelnymi ranami; rozum mój, pamięć i serce przez grzech ciężko zranione zostały. Gdybym widział, że ktoś zranił ulubione przeze mnie zwierzę, ulitowałbym się nad nim, a nie mam litości nad duszą moją. więcej
-
Sentymantalizm – zagrożenie dla wiary
hoduje się ten nastrój biernego sentymentalizmu, tak fatalnie odbijający się następnie na całym naszym życiu społecznym. Cóż dziwnego, że następnie najważniejsze zjawiska życia duchowego sprowadzane bywają do funkcji uczuciowych! nawet i wierzący, i praktykujący katolicy są przekonani, iż najważniejszą rzeczą w praktykach religijnych jest wzbudzenie w sobie uczuć więcej
-
Szepty w ciemnościach
Są widoczne aspekty ohydy spustoszenia, ale istnieje też coś bardziej złego, ohydnego – szepty w ciemnościach. Złowrogie pomruki bestii , na której skinienie ujawniają się siepacze, zabójcy Prawdy. Oni są gorsi ukryci w swoich domach, biurach i innych anonimowych miejscach. więcej
-
POSTĘP DUSZY – Cierpliwość
Porzucamy modlitwę, nie widząc jej skutków. Sakramenty nas nudzą swoją jednostajnością. Zmieniamy nasze ćwiczenia pobożne, ponieważ nie wydały cudów. Precz odtrącamy lekarstwo, które nie dało nam zdrowia natychmiast. więcej
-
Martwa wiara II
dla braku chęci posługiwania się tą swoją wiarą, pozostawia się ją odłogiem leżącą. Dlatego iż nigdy się nie postępuje wedle jej pobudek, kierownictwa i światła, więc, pomimo całej prawowierności, żyje się, jak jaki, dobrych obyczajów, poganin, t. j. jedynie tylko, podług przepisów przyrodzonego rozumu, uczciwie i przystojnie, wedle wrodzonej skłonności i przyjętego zwyczaju, więcej
-
Dokąd zmierzam? – O przeznaczeniu
Wszystko jedno, czy się powie: stworzeni jesteśmy, żeby Bogu służyć, czy też: celem naszego życia jest szczęście. Nie chce jakieś stworzenie z wolnej woli służyć Bogu, jako Stwórcy swemu, gotuje sobie zgubę, ale wielbić Boga nawet w tej zgubie nie przestanie, gdyż miłość Boska nie może być zmniejszona przez złość ludzką i zamiarów Bożych żadne… więcej
-
Chwała należna Maryi – bł. John H. Newman
Maryja zatem przez czystość swej duszy i ciała jest przykładem, a zarazem czymś więcej niż tylko przykładem tego, czym człowiek był przed upadkiem i czym stałby się, gdyby osiągnął pełną doskonałość. więcej
-
Nadprzyrodzony optymizm – Ks. R. Mäder
Bóg utracił państwo i może się cieszyć, jeżeli rządy raczą imię Jego ,,cudzoziemca“ umieścić na czele prawodawstwa. Stał się Bogiem kapliczek. Wzbroniony mu wstęp do ratusza, w progi fabryk i szkół. Tak postanowił świat liberalny. Zmaleliśmy i zubożeli, ponieważ nasze pojęcie Boga stało się takie małe. Jaki Bóg —tacy Jego wyznawcy: karły i zera. … więcej
Czas Apostazji 